Traveling man (well, woman)

Na een maandje niets geschreven te hebben is er weer van alles gebeurd, hier in Morelia maar ook op een aantal reisjes die ik gemaakt heb.

Ten eerste hadden we weer een Rotary weekend. Dit keer was het een conferentie in Queretaro, wat in hield dat we naar veel presentaties, een diner en een gala moesten. Gelukkig waren er tussen door ook nog wat leuke dingen voor ons georganiseerd, zoals een tochtje naar een soort mini pretpark. Daar gingen we ook nog even onze dans oefenen die we die avond tijdens het diner op moesten voeren. Veel clubs gaven daar een soort optreden en wij kwamen dus ook aan de beurt. In onze zeer stijlvolle outfits die de rotarians voor ons uit hadden gezocht dansten we ‘vivir mi vida’ en het ging nog best goed ook. Klein min puntje was dat we daarna zo vrolijk waren en na aanzet van de altijd iets te uitbundige Brazilianen allemaal begonnen te springen, en zo door het podium heen zakte. Hier waren de rotarians niet al te blij mee maar volgens mij hebben we het met al onze vrolijkheid wel goed gemaakt. 

De volgende ochtend moesten we ook nog zingen,’ Color esperanza’ en ‘Mexico en la piel’. Niemand had er echt zin in maar toen we zo als een groep, onze uitwisselings studenten familie, op het podium stonden werden we er toch wel een beetje emotioneel van, zelfs de Rotarians. Een paar begonnen er zelf te huilen. Dit was ons een na laatste weekend samen en een aantal van ons gaan voor het laatste weekend al terug naar huis, dus als je daar zo samen staat begin je toch wel even na te denk wat deze mensen in een jaar voor je zijn gaan betekenen.

De laatste avond hadden we een gala, waar de meeste van ons niet echt veel zin in hadden, met alle die oude mensen, maar toch maakten we ons allemaal netjes klaar (todos guapos volgens de rotarians) en werden we met een bus naar het feest gebracht, wat tegen de verwachtingen in toch erg gezellig was. En dat was dan weer het einde van het weekend, rond een uur of vier gingen we slapen, mede dankzij het verzetten van de klok en om 9 uur werden we al weer aan het ontbijt verwacht. Daarna moest ik nog tot 12 uur wachten om met mijn YEO (ook mijn eerste gast opa) naar huis te gaan.

Na het weekend ging ik weer gewoon iedere dag naar school (ja ik ga ook naar school, bijna iedere dag, er gebeuren alleen niet zo veel spannende dingen) tot aan semana santa, de vakantie die de 12e begon. In die tijd ben ik met een klasgenootje en onze leraar van communicatie wetenschappen op bezoek geweest bij zijn radio programma, waarbij ik de liedjes aan mocht kondigen en kort iets over mijn uitwisseling vertelde. Verder was het ‘familia Jefferson’ een week die in het teken stond van de 30e verjaardag van de school. Die woensdag waren we de hele dag bezig met het inrichten van de klas en donderdag begon het echte evenement. ’s Ochtends werd het geopend, inclusief een of andere mars, het volkslied en nog iets met trommels en een vlag, net als in het leger. Daarna begonnen we met een tour langs de klassen. De dag stond in het thema van cultuur, dus ieder klas had een thema gekozen en hun klas daarnaar ingericht. Er was een zombieland, een mortuarium etc. Wij hadden als thema ‘intolerancia’. De klas had besloten iets met de joden vervolging te doen, wat voor mij als Europeaan best heftig was, maar ik denk dat de boodschap wel goed overgekomen is.

De tweede dag van famila jefferson was sportdag. Ik had me ingeschreven bij het voetbal team van mijn generatie en heb me helemaal kapot gezweet in de hitte, terwijl de rest lekker in het gras zat, heerlijk. Uiteindelijk vonden we nog wat waterballonen en werden de jongens van een klas uit de 6e kampioen, dus het was een geslaagd begin van de vakantie!

In de vakantie ben ik op bezoek geweest bij Sarah, een Franse vriendin die in Irapuato woont. Zij is een van mijn beste vriendinen hier maar ik zie haar eigenlijk alleen maar met rotary reisjes dus het was erg leuk om een keer daar op bezoek te gaan. Zondag gingen we lunchen bij familie van hen die aan de rand van Guanajato woont en daarna kwamen de neefje ook met ons mee. De dag daarna gingen we ‘even’ naar de winkel aan het eind van de straat om water ballonen te kopen en daarna was het tijd voor een water gevecht! De rest van de dag hebben we vrij weinig gedaan en de in de avond hadden we een pool party. Dinsdag gingen we met zijn alle naar een enorm waterpark, type bosbad hoeve maar dan 3x zo groot, waar ik me ontzettend verbrand heb. Ik heb al die stranden overleeft zonder een garnaal te worden, ga een keer naar een park waar het nog niet eens zo warm is en het is raak.

Woensdag middag kwam ik thuis en donderdag vertrokken we al weer. Dit keer met de familie naar een dorpje, yautepec, waar een tante een huis heeft. Debora, die op het moment dat mijn gastvader bedacht dat het wel leuk was om daar heen te gaan bij ons was, mocht ook mee. Daar hebben we vooral uitgerust bij het zwembad, spelletjes gespeeld en zijn we nog naar een paar marktjes geweest. De eerste ochtend daar zaten we gezellig op de bank te kletsen, toen in eens het huis begon te schudden. Ik had geen idee wat er aan de hand was tot dat er iemand een opmerking maakte van ‘volgens mij is dit een aardbeving’ mij gastmoeder raakte helemaal in paniek en begon te gillen, maar gelukkig (voor haar, ik vond het stiekem best leuk) duurde het niet zo lang. Toen we later de tv aan zetten bleek dat het een aardbeving van 7.5 op de schaal van richter was, met het epicentrum iets meer naar het zuiden, aan de kust, waar best veel vrienden van mij op vakantie waren. Ik was helemaal bezorgd maar op een paar gescheurde muren en zwembaden die in golfslagbaden veranderden was alles goed.

En dat was dan de eerste vakantie week! Ik heb nu nog een weekje vrij om lekker te luieren en dan moet ook ik weer naar school.

Hopelijk kunnen jullie jezelf er toe brengen om deze weer eeuwig lange blog te lezen. Ik wil jullie gewoon graag alles vertellen maar heb nooit tijd, dus dan komt alles in een keer. Geniet er maar van, als het met deze frequentie door gaat komen er nog twee en dan is het avontuur alweer voorbij.

Oh en voor de genen die zich afvroegen waar de titel vandaan kwam: Traveling man, the Original Rudeboys