Dagelijks leven en een heleboel niet zo dagelijkse dingen

Op dit moment zit ik in het computer lokaal terwijl mijn klas een toets maakt over iets met ITC waar ik geen boek van heb. Er was nog iemand die de toets niet hoefde te maken dus we probeerden samen een film te kijken maar internet was te sloom, dus dit is het ultieme moment om maar weer eens wat op mijn blog te schrijven. (het is nu zaterdag en ik zit natuurlijk niet op school, maar de les was te kort voor een hele blog)

Vorig weekend ben ik met Marlene en haar familie mee geweest naar Patzcuaro, een klein stadje ongeveer een uurtje rijden hier vandaan. Het is daar heel traditioneel en echt typisch Mexicaans. Het dorpje staat op de UNESCO monumenten lijst en daarom moet het in de oude staat behouden worden, wat inhoudt dat alle huizen rood met wit zijn. 

Heel raar om te zien want in de meeste steden is alles juist zo gevarieerd gekleurd. De opa en oma van Marlene wonen in het dorp dus we gingen daar op bezoek en terwijl de rest van de familie aan het bijkletsen was gingen wij door het stadje lopen. Ik heb in een winkeltje de echte Mexicaanse poncho's gepast, want Marlene wil me er een voor mijn verjaardag geven en die moet natuurlijk wel passen :)

 Op een plein waren er mensen een traditionele dans aan het doen, danza de los viejitos (dans van de oude mannen), een traditie in de staat waar ik woon, Michoacán. 

http://www.youtube.com/watch?v=hdhHUvBrA7c

Toen we daar aan het kijken waren zag ik aan de overkant van het plein Maria staan! Maria is een meisje uit Denemarken dat ook in Morelia woont en bij mij in de Spaans klas zit. We hebben even bijgepraat en daarna gingen Marlene en ik weer verder met onze ontdekkingstocht. Iets voor lunch tijd begon het te regenen, dus dat was een goed moment om naar 'huis' te rennen. Daar hebben we heerlijke enchiladas gegeten en toen het weer droog was gingen we weer naar buiten. We hebben nog een paar kerken bekeken ( eentje alleen van buiten want die was dicht, op zondag ...) en daarna wilde Marlene een armbandje kopen voor een klasgenoot die uit Spanje komt en hier voor een jaar met zijn ouders woont. Omdat we geen leuke konden vinden voor een jongen gingen we maar voor een fel roze en voor mezelf heb ik er ook maar gelijk een gekocht (geen fel roze, gelukkig). Hij draagt het nog ook en iedere keer dat hij een discussie heeft is het 'Vera vind dat ik gelijk heb, toch Vera?, kijk ik draag het armbandje'

Woensdag heb ik meegeholpen met een of ander multimedia project over talen. Ik moest iemand vinden die het ook sprak ( wat gek genoeg niet zo moeilijk was want ik praat regelmatig Nederlands met een van mijn klasgenoten die met Afs op uitwisseling is geweest naar Nederland) en hij moest mij een soort van interviewen en dat werd dan gefilmd. Het was nogal awkward want ik had echt geen idee wat ik moest zeggen, je krijgt nogal snel het gevoeld dat je iets verkeerd zegt als een stuk of vijf mensen je aan staan te gapen alsof je over aliens aan het praten bent. Daarna moest ik ook nog kort mezelf voorstellen voor de camera, ook een grote faal maar niemand verstaat het dus, ach. 
Het was deze week toetsweek op school, wat voor mij dus een verveel week betekende. Maandag ben ik niet eens naar school geweest omdat er drie examens waren die ik niet hoefde te maken en Woensdag heb ik me helemaal dood verveeld omdat de lerares rechten besloot dat de ene helft van de klas het examen het eerste uur mocht maken en de andere helft het twee. Ik zat in de tweede groep, maar toen ik het lokaal binnen kwam keek ze me met vragende ogen aan en zwaaide dat ik wel weg mocht. Daarna hadden we ook nog een uur pauze en daarna Engels, dus ik heb 4 uur achter elkaar niks gedaan, een beetje teveel van het goede. Verder gaat het op school wel steeds beter, ik probeer steeds meer mee te doen met projectjes en sommige leraren geven me opdrachten die iets met hun vak en Nederland te maken hebben.

Zondag is het Onafhankelijkheidsdag in Mexico en dat wordt groots gevierd. De hele maand september is eigenlijk een soort 'viva Mexico' maand, geweldig voor een uitwisselings student. Alles is versierd met dingen in de kleuren van de vlag en overal op straat worden Mexicaanse dingen verkocht.Vorige week vrijdag was ik bij een vriendin thuis en de volgende week kwam ze naar me toe met armbandjes met Viva Mexico erop omdat haar moeder vond dat ik die nodig had dit weekend :) Echt zo lief. Dit soort dingen merk ik wel vaker, altijd als ik bij mensen thuis kom vind de familie me helemaal speciaal. Ook nodigt iedereen me altijd overal voor uit, wat soms best ingewikkeld is want mijn familie wil ook dat ik wel eens thuis ben en dat is natuurlijk ook begrijpelijk, maar iedere keer dat ik me voorneem een dagje thuis te blijven en een feestje over te slaan komen er daarna nog minstens twee uitnodigingen. 

Zondag avond wordt er een speech gehouden en is er iets van een licht show in het centrum, maar ik ga er niet heen omdat het te gevaarlijk schijnt te zijn. Als je echt wilt weten waarom moet je maar eens 'Morelia 15 de septiembre' googlen, maar bereid je voor want het ziet er niet zo vrolijk uit. Maar om het gezellig te houden vertel ik maar verder over wat ik dit weekend al gedaan heb. Gister gingen we naar een bar voor de verjaardag van een vriendin van mij, het was heel erg gezellig. Er was zelfs even een bandje en ik bedacht me weer eens dat ik heel snel meer Spaanse liedjes moet leren want iedere keer dat iedereen kei hard mee zingt kom ik niet veel verder dan lalala.

een van de weinige liedjes die ik wel ken:

http://www.youtube.com/watch?v=X_r8O1JhzWA

Vandaag ben ik naar een feestje van de familie van Maria (het meisje uit Denemarken) geweest, wat ook typisch Mexicaans was. Inclusief sombrero's (foto's volgen) enchiladas en, again, muziek die ik nog nooit gehoord had. Noémie, een meisje uit Frankrijk waarvan het gezin van Maria het tweede gastgezin is, was er ook dus we konden gezellig met zijn drieën awkward zijn terwijl de Mexicanen aan het dansen waren. Haha nee hoor, het was wel gezellig, maar dat is toch wel iets waar alle Europeanen even aan moeten wennen hier. 

Verder is het misschien wel leuk om wat over mijn 'normale', doordeweekse leven te vertellen. Ik sta iedere ochtend om 5.40 op (veel te vroeg, maar school zou rond 12 uur moeten beginnen om niet te vroeg te zijn en dan krijg je weer het gezeur dat het tot zo laat duurt) en doe alles wat de meeste mensen doen om zich klaar te maken voor school/werk. Daarna brengt mijn moeder me om 6.25 met de auto naar de bus halte onderaan de 'berg' waarop mijn school is en om ongeveer 6.40 vertrekt de schoolbus. 's ochtends vroeg is er niet zo veel verkeer, dus rond 7 uur komen we aan op school, dan heb ik nog 15 minuten om weet ik veel wat te doen (meestal is dat niet zoveel want er zijn niet zoveel mensen die met de bus gaan en iedereen die dat niet doet komt niet zo vroeg). Daarna heb ik 3 lessen van een uur met steeds 5 minuten pauze, maar we mogen eigenlijk altijd wel wat eerder weg. Daarna een half uur pauze, Engels en nog twee lessen tot 2 uur en dan mag ik naar huis. De bus naar huis duurt altijd een stuk langer omdat het dan heel druk is op de weg, dus meestal ben ik rond 14.40 bij de bus halte en vanaf daar is het nog ongeveer een kwartiertje naar huis lopen. Op een gewone dag, waarop ik nergens heen ga na school, doe ik eerst ongeveer een uurtje niks en dan gaan we lunchen. Mijn vader en broertje eten altijd eerder omdat mijn broertje voetbal training heeft vanaf drie uur, dus ik lunch alleen met mijn moeder en zusje. Daarna heb ik tijd om huiswerk te doen, of waar ik dan ook zin in heb. 

Ik hoop dat iedereen nu weer een beetje bij is!