Vamos a la playa

26 november 2013 - Ixtapa, Mexico

Daar ben ik weer, met zoals gewoonlijk een hele boel om te vertellen.

Zoals velen waarschijnlijk al (wellicht kwijlend van jaloezie) op facebook hebben gezien, ben ik naar het strand geweest! En twee keer nog wel! Vorig weekend met alle inbounds in het district en het weekend daarvoor met mijn tweede gastgezin.

Om maar bij het begin te beginnen, vrijdag de 15 bleef ik thuis om in te pakken en om een uur of 2 (wat dus drie uur werd, mexican time) kwam mijn tweede gast gezin me ophalen. Ik woon nog gewoon bij mijn eerste gezin maar mijn tweede gezin had me uitgenodigd om mee te gaan naar het strand om me beter te leren kennen etc. Na een lange auto rit kwamen we rond acht uur aan in het hotel en gingen we gelijk eten. Het hotel was all-inclusive, dus dat beloofde al veel goeds. Er was een heerlijk buffet met een ballet op de achtergrond. Daarna gingen we nog even wat drinken in de bar van het hotel en toen was het tijd om te gaan slapen want de volgende ochtend wilden we vroeg naar het strand. En dat deden we, om een uur of zeven was ik al op weg om voor het eerst van mijn leven een Mexicaans strand te zien. En het was prachtig! de zee is super blauw en warm, ik liep er al helemaal voorzichtig naar toe om daarna bijna geshockt te zijn omdat het het zo warm was in plaats van de +/- 10 graden die we in Nederland gewend zijn. Hierna gingen we ontbijten en de rest van de dag verbleven we bij het zwembad en de zee. Een van de min puntjes was dat ik niet gewend was aan zulke hoge golven en het wel leuk vond om daar in te zwemmen....  Resultaat : Ik werd keihard tegen de bodem gesmakt, raakte een lens kwijt en heb nog steeds schaafwonden. 

De volgende dag stonden we wat later op en herhaalde vervolgens het patroon (inclusief de golven, zucht ...). Om een uur gingen we al weer terug om te douchen en in te pakken want om 2 uur moesten we de sleutels inleveren. Daarna gingen we lunchen bij een restaurantje op het strand en toen weer op weg naar huis. We maakte nog even een tussenstop bij een toeristisch marktje zodat ik een souvenirtje kon kopen en mijn tweede gast moeder nam nog wat typische snoepgoed uit die streek mee. Toen we 's avonds laat weer in Morelia aankwamen gingen we snel taco's eten en daarna naar bed. Ik bleef ook de hele maandag nog bij dat gezin omdat we vrij waren (verjaardag van de onafhankelijkheid, die eigenlijk de 20e was maar dat is een donderdag en komt dus niet zo goed uit) en mij eerste gezin niet thuis was, want die waren naar Mexico Stad. Dinsdag ochtend ging ik van daaruit naar school, wat helaas nog ietsje verder was en daarna weer terug naar 'huis'.

Daarna volgenden drie daagjes school en toen was het al weer tijd om opnieuw naar ixtapa, de badplaats, te vertrekken, maar dit keer met alle lieve exchangers! om 9.15 's ochtends (stipt ...) waren we bij de walmart, waar de bussen aan zouden komen waar iedereen uit de andere steden al in zou zitten. Ook de mensen uit kleinere steden rondom morelia moesten hier naar toe komen, dus wat slaapgebrek betreft hadden wij het nog niet zo slecht getroffen. De bussen kwamen dus rond 9.40 en toen gingen we op weg naar ixtapa! De meeste uit Morelia had ik de dag daarvoor nog gezien, maar het was super leuk om iedereen uit de andere steden weer te zien. De hele reis heb ik met allerlei mensen gepraat en het was heel gezellig en toen kwamen we eindelijk aan in het hotel. En wat een hitte! gelukkig mochten we gelijk naar onze kamer om snel om te kleden. Daarna gingen we lunchen en hadden we vrije tijd tot een uur of 6. Toen waren er wat speeches van leden van de rotary club in ixtapa en het bleek dat al de vreemde gezichten geen nieuwe exchangers in ons district waren in ixtapa woonden. Daarna kregen we allemaal een voor een een certificaat 'embajadro Honorario' . Na dit alles was het eindelijk tijd om te eten! Tijdens het eten was er een voorstelling met allemaal mexicaanse dansen uit verschillende staten. Hij duurde een beetje lang, maar aan het eind hingen er mensen op zijn kop aan een hoge ronddraaiende paal dus dat maakte het wel goed. 

De volgende dag na het ontbijt gingen we met de bussen naar een haventje waarvandaan we met een catamaran vertrokken! We waren zo'n uur onderweg, waarna we aan kwamen bij een strand waarbij een koraalrif zou zijn, dus we gingen snorkelen! Het koraal viel erg tegen en was voornamelijk bruin, maar er waren leuke blauwe vissen en het was leuk om een keer gesnorkeld te hebben. Het was ook wel typisch dat iedereen twintig keer gevraagd werd of je echt geen zwemvest wilde. Uuhm, mijn halve land ligt onder de zeespiegel, ik ben wel wat gewend. Na het snorkelen gingen we weer terug naar het hotel om te eten en daarna hadden we tot het avond eten (rond een uur of 8) weer vrije tijd. Die vrije tijd werd natuurlijk door iedereen bij het zwembad of op het strand besteed dus we hoefden ons niet te vervelen. Het avond eten was erg gezellig. Alle tafels waren vol dus ik en de enige braziliaan die goed Engels spreek gingen bij de drie Thaise zitten. Zij zijn meestal ontzettend rustig zonderen zich een beetje af, en natuurlijk verstaat niemand iets van wat ze zeggen dus ik was bang dat het saai zou worden maar het was echt super gezellig. Ze hebben daar zo'n andere cultuur, dus er is genoeg om over te praten maar je moet er gewoon naar vragen. Na het eten was er een disco, maar die viel erg tegen dus gingen we nog even met zijn allen naar het strand en toen was het tijd om te gaan slapen. Daar waren Leonie (Duitsland) en ik het niet mee eens dus hadden we dekens op mijn balkon gelegd om mijn kamergenootjes niet wakker te maken en hebben daar tot een uur of vijf gepraat. Toen de kamers gechecked werden had ik gevraagd of we de volgende ochtend mochten doen wat we wilden en het antwoord was ja, als je wilt mag je om 5 uur al naar het strand. En dat is dus precies wat leo, een van mijn kamergenootjes en ik deden. We wilden de zonsopgang zien, maar helaas kwam de zon ergens achter het hotel op. Hebben we voor niks 2 uur op een hoge stapel strandbedjes gelegen, bang voor de krokodillen die uit een of andere reservaat ontsnapt konden zijn. Later toen het ligt was bleken de dingen zie zo op krokodillen leken gewoon vogels te zijn. Toen we dat wisten durfde we wel te gaan zwemmen dus om een uur of 7 gingen we de zee in. Om 8 uur ging eindelijk het ontbijt open, want zoals gewoonlijk hadden we al de hele nacht honger, dus daar namen we ook gebruik van. We hadden heerlijk gegeten en daarna gingen we weer terug naar het strand. er volgde nog zo'n drie uur strand, zwembad, strand, zwembad en we gingen met een groep op zo'n banaan, waarna de verhuurder ons zo'n drie keer te veel wilde laten betalen. Of hij denkt dat buitenlanders sneller toegeven of we zien er uit alsof we niet kunnen rekenen, maar uitwisselingsstudenten hebben over het algemeen weinig geld dus we lieten het er niet bij zitten. Daarna nog een laatste keer de zee in en toen hadden we nog precies tien minuten om te douchen en in te pakken. Iedereen dus helemaal stressen om daarna nog een uur op de bussen te wachten en foto's te maken, mexican time ....

Vijf uur later kwamen we, allemaal met shorts of jurkjes, aan in het koude (relatief gezien dan, met Nederland valt het niet te vergelijken) en regenachtige Morelia. Toen ik thuis kwam kwam ik er achter dat ik misschien toch wel een beetje moe was dus ik ben op tijd naar bed gegaan en de volgende dag thuis gebleven om bij te slapen, zo slecht is het leven hier nog niet :)

Foto’s

3 Reacties

  1. Ma:
    27 november 2013
    Weet jij nog wel hoevhet ECHTE leven eruit ziet?
    Wat een verhaal!
  2. Elly Scheepers:
    28 november 2013
    Fijn dat je kennis hebt gemaakt met het 2e gastgezin. Ze hebben je enorm verwend met een weekend aan zee.
    Jouw ervaring met de golven is ook de mijne, want ik ben in die zee ook eesn flink verrast.
    Toch, die blauwe zee, dat vergeet je nooit meer.
    Hartelijke groet,
    Elly
  3. Jack Verhulst:
    5 december 2013
    Prachtig geschreven Vera! Al lezend neem je ons mee met al jouw belevenissen: cultuur natuur, mensen, eten, enzovoort. Kortom, gewoon genieten.
    Groetjes,
    Jack Verhulst